Moje luźne przemyślenia o przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości ANWILU WŁOCŁAWEK
Sezon 2019/2020 niestety dobiegł końca. To dobry czas, aby zaktualizować statystyczne osiągnięcia zawodników naszego Anwilu i porównać z ligowymi liderami. Oczywiście brałem pod uwagę tylko rozgrywki PLK oraz w większości przypadków czerpałem dane od sezonu 1998/1999, bo dopiero wtedy wprowadzono oficjalne liczenie statystyk na „naszym podwórku”.
Poprzednie zestawienia:
FOTO: championslegue.basketballSezon 2019/2020 niestety dobiegł już końca, wiec czas na podsumowanie comiesięcznego rankingu MVP.
Suma zdobytych punktów jasno pokazuje, że najbardziej wartościowym zawodnikiem Anwilu w tych skróconych rozgrywkach był Ricky Ledo.
FOTO: championsleague.basketballNajkrótszy miesiąc roku dobiega końca. To był bardzo ciekawy czas dla naszego Anwilu. Mieliśmy zmiany kadrowe, pożegnanie z Ligą Mistrzów, ligowe zwycięstwa oraz najważniejsze, czyli zdobycie Pucharu Polski. Niestety dopadła nas również prawdziwa plaga kontuzji, a luty zakończyliśmy dotkliwą porażką ze Stelmetem Zielona Góra.
Z wyborem MVP miesiąca nie miałem większych problemów. Shawn Jones imponował swoją formą i zdecydowanie wyróżniał się z pośród wszystkich naszych zawodników.
FOTO: championsleague.basketballPotrzebujemy fizycznie grającego centra.
Widziałbym u nas pod koszem kogoś, kto poskacze, postraszy blokiem i nie będzie miał problemu z dynamicznym wykończeniem.
Chciałbym u nas prawdziwego „zwierzaka” podkoszowego.
Tej drużynie brakuje środkowego, który będzie w stanie dominować „w pomalowanym”.
Z takimi myślami kibiców spotykam się od lat. Nie dotyczy to tylko fanów Anwilu, ale praktycznie wszystkich zespołów naszej ligi. Powstał pewien mit odnośnie idealnego środkowego, a teraz mam wrażenie, że te wszystkie marzenia zostały ucieleśnione. Wizje i pragnienia kibiców zostały skupione w jednej postaci pochodzącej z Florydy. Takim właśnie centrem wydaje się Shawn Jones.
FOTO: championsleague.basketballMAMY TO! Zdobywanie trofeów zawsze jest wielką sprawą, a Anwil kolejny raz sprawił nam tę radość. Po 13 latach Puchar Polski wraca do Włocławka! W finałowym spotkaniu „Rottweilery” pokazały klasę oraz charakter i Polski Cukier Toruń, mimo bardzo ambitnej gry, musiał „obejść się smakiem”. To było świetne widowisko, godne finału i zakończyło się wynikiem 103:96.
To nasz czwarty Puchar Polski w historii. Więcej ma tylko Śląsk Wrocław. To również nasze drugie, po Superpucharze, trofeum w tym sezonie. Anwil jako pierwszy klub w historii ma szansę na zdobycie potrójnej korony. Trzeba tylko jeszcze zakończyć sezon kolejnym mistrzostwem ;).
FOTO: Andrzej Romański / plk.plKolejny etap Pucharu Polski za nami. Początek półfinału nie był dla nas przyjemny, bo HydroTruck Radom zaskakiwał rzutowo. W pierwszej kwarcie oglądaliśmy wręcz koncert koszykówki ofensywnej w wykonaniu mazowieckiej ekipy. Później jednak Anwil wzniósł się na wyższy poziom i przejął to spotkanie. Nasz zespół w pozostałych trzech kwartach zaprezentował po prostu świetną koszykówkę i wygraliśmy 89:108. Kolejna plama z sezonu zasadniczego została zmazana, a do zdobycia następnego trofeum pozostał nam już tylko jeden mecz.
Przed wyjazdowym meczem z Treflem Sopot miałem lekkie obawy. Cały czas w mojej głowie tkwi wspomnienie wielkiego blamażu we Włocławku. Jeszcze bardziej martwiła mnie jednak nasza sytuacja kadrowa. Anwil w ostatnim czasie ma olbrzymie problemy ze zdrowiem zawodników, a tuż przed tym spotkaniem do grona kontuzjowanych dołączył Jakub Karolak. Na szczęście okazało się, że Michał Sokołowski oraz Rolands Freimanis są już gotowi do powrotu na parkiet. W Sopocie może nie wnieśli za wiele, ale ich obecność w rotacji i tak dawała pewien spokój.
Ostatecznie moje obawy okazały się niepotrzebne. „Rottweilery” wygrały. Nie było jakieś dominacji czy fajerwerków, ale za to była mądra i konsekwentna gra. Byliśmy po prostu zespołem lepszym i potwierdziliśmy to na parkiecie. Anwil zwyciężył 64:77.
FOTO: treflsopot.plOstatnie spotkanie Ligi Mistrzów rozgrywaliśmy w słynnej hali O.A.C.A., która w 2004 roku była areną Igrzysk Olimpijskich. Naszym rywalem była dobrze wszystkim znana ekipa AEK Ateny. Mecz nie miał dla nas już większego znaczenia, ale na pewno chcieliśmy godnie pożegnać się z europejskimi pucharami. Gospodarze okazali się jednak zespołem z wyższej półki i zwyciężyli 83:72.
FOTO: championsleague.basketballNiedawno odszedł od nas Tony Wroten i jeszcze nie znaleźliśmy zastępstwa w jego miejsce. Od dłuższego czasu z kontuzją zmaga się Chase Simon, a przez problemy zdrowotne z gry wypadli również Rolands Freimanis oraz Michał Sokołowski. To spowodowało, że skład Anwilu był konkretnie przetrzebiony przed derbami z Astorią Bydgoszcz. Mieliśmy tylko siedmiu zawodników do gry i „Asta” na pewno zwietrzyła swoją szansę. Mecz był bardzo wyrównany i emocjonujący, ale „Rottweilery” pokazały prawdziwy charakter i wygraliśmy 76:70.
FOTO: Patryk Zieleniewski / wlc.plOd jakiegoś czasu każdy mecz w Lidze Mistrzów jest dla nas na „wagę złota”. Czas na wszelkie wpadki już dawno minął. Niestety, w najważniejszym momencie nasz zespół kolejny raz zawiódł. Anwil rozegrał w Antwerpii bardzo słabe spotkanie i musiał uznać wyższość gospodarzy. Telenet Giants zwyciężył 99:87.
FOTO: championsleague.basketball