Moje luźne przemyślenia o przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości ANWILU WŁOCŁAWEK
Anwil nie zmazał plamy z pierwszego meczu półfinałowego. W drugim starciu znowu polegliśmy i można zaobserwować pewną analogię do tego wcześniejszego spotkania. Tym razem Legia Warszawa wygrała 71:77. Statystyki można zobaczyć TUTAJ, ale jakoś szczególnie do tego nie zachęcam 😛 . Ponownie słabo zaczęliśmy i goniliśmy, ale nie dogoniliśmy. W serii jest już 0:2 dla stołecznej ekipy i otwarcie trzeba przyznać, że sytuacja „Rottweilerów” jest bardzo nieciekawa.
FOTO: Andrzej Romański / plk.plNiestety… Półfinałową batalię rozpoczęliśmy od porażki. Uczciwie trzeba przyznać, że na przestrzeni całego meczu Legia Warszawa była lepszym zespołem i zasłużenie zdobyła Halę Mistrzów, chociaż to był mecz przepełniony emocjami oraz wahaniami nastrojów. Anwil miał swoje szanse, ale ich nie wykorzystał. Doprowadziliśmy wprawdzie do dogrywki, ale zawiedliśmy w decydujących momentach i polegliśmy 79:83.
FOTO: Adrianna Nowacka / wlc.plAnwil wrócił do Play-Off po trzyletniej przerwie w bardzo pięknym stylu, bo gramy dalej! Awans do półfinału jest niczym piękny sen i oznacza, że już teraz możemy uznać sezon 2021/2022 za udany, bo osiągnęliśmy rezultat przewyższający przedsezonowe oczekiwania, a przecież to nie koniec naszej drogi. Nie muszę chyba przypominać, że apetyt rośnie w miarę jedzenia 😉 .
Musieliśmy jednak najpierw pokonać Twarde Pierniki Toruń, aby dołączyć do czołowej czwórki. Za nami seria godna Play-Off. Każde pojedyncze spotkanie niosło ze sobą sporą dawkę emocji i każde tworzyło osobną historię przepełnioną walką, czyli tym, co wręcz niezbędne na tym etapie rozgrywek. Najważniejsze, że nasze „Rottweilery” stanęły na wysokości zadania i odprawiliśmy lokalnego rywala 3:1.
FOTO: Ada / wlc.plOdnoszę wrażenie, że turniej finałowy European North Basketball League wyglądał zupełnie inaczej niż wszystkie poprzednie „bańki”. Podczas Final Four rozgrywanego w Hali Mistrzów doświadczyliśmy zdecydowanie wyższego poziomu emocji. Nie było pogromów i ogrywania rezerw, ale obserwowaliśmy za to całkiem wyrównane spotkania. Zapewne stawka odpowiednio zmotywowała wszystkich uczestników tej imprezy. Cały czas nie były to mecze, o których będziemy opowiadać wnukom, ale na pewno zapamiętamy, że to nasz Anwil przeszedł do historii za sprawą triumfu w pierwszej edycji ENBL.
Można śmiało stwierdzić, że „Rottweilery” zdominowały te rozgrywki. Zgarnęliśmy to piękne trofeum bez żadnej wpadki. To była piękna droga. Najpierw bilans 5-0 w sezonie regularnym, później półfinał i finał, a na końcu „WE ARE THE CHAMPIONS” z głośników. Wiem, że European North Basketball League nie ma zbyt wysokiego prestiżu, ale zdobycie tego trofeum i tak cieszy.
FOTO: Adrianna Nowacka / wlc.plKolejna porażka Anwilu w PLK. To już trzecia z rzędu na ligowym podwórku. Tym razem pokonał nas King Szczecin we własnej hali. Gospodarze wręcz dominowali przez większość spotkania. Gra „Rottweilerów” nie porywała, ale i tak potrafiliśmy doprowadzić do wyrównanej końcówki. Niestety w najważniejszych momentach popełniliśmy zbyt wiele prostych błędów i przegraliśmy 82:76.
FOTO: kingwilki.plSzok? Niedowierzanie? Sensacja? Zdecydowanie! Tak najlepiej opisać mecz z Arką Gdynia. Ciężko utrzymać równą oraz dobrą formę przez cały sezon i gorsze spotkania są czymś normalnym. Czasami udaje się „przepchnąć” takie mecze, ale tym razem nie wyszło. Anwil wyglądał zupełnie inaczej niż w poprzednich kolejkach. Znacznie gorzej. Dyspozycja „Rottweilerów” pozostawiała wiele do życzenia i to doprowadziło do zaskakującej porażki na własnym parkiecie 72:82.
FOTO: Adrianna Nowacka / wlc.plMiał być hit PLK i był! Do Hali Mistrzów zawitała Stal Ostrów Wielkopolski, czyli aktualny Mistrz Polski. Atmosferę przed tym pojedynkiem podgrzewał cały szereg smaczków pozaboiskowych. Anwil rozgrywa świetny sezon i wygrał już z podopiecznymi Igora Milicicia na wyjeździe, ale w moim odczuciu i tak nie był faworytem tego starcia. „Stalówka” dysponuje naprawdę mocnym oraz szerokim składem z indywidualnościami, które potrafią przesądzać o losach rywalizacji. „Rottweilery” zagrały jednak kosmiczny mecz i pomimo początkowych problemów wręcz rozgromiły rywali w ostatnich minutach. To był magiczny wieczór! Mamy dopiero styczeń, a już wyrósł mocny kandydat w kategorii najbardziej pamiętnego spotkania tego roku 😉 .
FOTO: Andrzej Romański / plk.plAnwil zakończył już zmagania w ostatnim miesiącu roku, więc pora wybrać MVP za ten okres. Grudzień był całkiem udany dla „Rottweilerów”, bo zanotowaliśmy bilans 3-1. Szkoda tej jednej porażki w Stargardzie, szczególnie że mecz był do „wyrwania”, ale i tak nie powinniśmy narzekać na ogólną postawę naszych pupili.
Tytuł najbardziej wartościowego zawodnika otrzymuje ode mnie James Bell, co nie powinno być żadną niespodzianką.
FOTO: Daniel Wiśniewski / ddwloclawek.plStart Lublin miał wielką ochotę zepsuć świąteczną atmosferę w Hali Mistrzów. Ta ekipa ma potencjał, ciekawych zawodników oraz spore aspiracje. Coś tam jednak wyraźnie nie funkcjonuje poprawnie, bo zamiast walczyć o czołowe lokaty, to są bliżej ligowego dna. Lokalni działacze próbują ratować sezon i przeprowadzają mnóstwo zmian. Trzeba przyznać, że Start prezentuje ostatnio lepszą formę niż na początku rozgrywek, ale na szczęście to nie wystarczyło, aby pokonać nasz Anwil. Nerwów nie brakowało i przez większą część spotkania obserwowaliśmy wyrównaną walkę. W decydujących minutach „Rottweilery” wykazały jednak większą dojrzałość i wygrały 90:81.
FOTO: Ada / wlc.plCzas zamknąć listopad. To nie był może zbyt aktywny miesiąc dla Anwilu, bo rozegraliśmy zaledwie trzy spotkania, ale emocji z całą pewnością nie brakowało. Trefl Sopot został rozbity w czwartej kwarcie, minimalnie polegliśmy w Warszawie, a na koniec znowu pokazaliśmy charakter podczas derbów województwa kujawsko-pomorskiego. Bilans 2-1 na pewno nie przynosi wstydu „Rottweilerom”.
Spotkań nie było wiele, ale kilku naszych zawodników zdołało błysnąć formą. Wybór MVP za listopad wywołał u mnie prawdziwą „burzę myśli”. Do samego końca brałem pod uwagę dwóch graczy, ale ostatecznie minimalnie zwyciężył Kamil Łączyński. Jak widać, mój wybór odbiega trochę od oficjalnego głosowania.
FOTO: Andrzej Romański / plk.pl