Choć sezon 2024/2025 już dawno przeszedł do historii, a my żyjemy dziś głównie transferami i doniesieniami z budowy składu na kolejne rozgrywki, warto jeszcze na moment wrócić myślami do tego, co działo się na parkiecie przez ostatnie miesiące. Emocji nie brakowało, a kilku zawodników zdecydowanie zasłużyło na szczególne wyróżnienie. Dlatego, zanim definitywnie zamkniemy ten rozdział, pora podsumować mój ranking MVP – graczy, którzy mieli największy wpływ na grę Anwilu w zakończonym sezonie.
Nie ukrywam, że jestem zaskoczony, ale po zliczeniu comiesięcznych wyników wyszło, że to wyróżnienie zgarnął Luke Petrasek.
Powoli zapominamy o sezonie 2024/2025 i myślami wybiegamy już ku kolejnemu. Przed nadchodzącymi rozgrywkami czeka nas mnóstwo zmian. Podejrzewam, że z zawodników zostaną u nas jedynie Michał Michalak oraz Bartosz Łazarski. Nie przepadam za aż tak drastycznymi zmianami. Myślę, że każdy kibic potrzebuje ludzi, którzy są zakorzenieni w klubie i dzięki temu można łatwiej się z nimi utożsamiać. W ostatnich tygodniach odeszli od nas Kamil Łączyński oraz Luke Petrasek, czyli duet, który reprezentował barwy Anwilu najdłużej. „Łączka” spędził u nas aż 8 sezonów, a Luke 4, co jest świetnym wynikiem, szczególnie jak na koszykarza pochodzącego zza granicy.
Będzie mi brakowało tej dwójki, więc postanowiłem przypomnieć sobie ich najlepsze występy w barwach „Rottweilerów”. Sporo tego było, więc zawęziłem wybór do pięciu meczów dla każdego. Nie patrzyłem na rangę spotkań, a brałem pod uwagę po prostu indywidualne osiągnięcia. Nie chcę tworzyć typowego rankingu, więc zastosowałem sortowanie chronologiczne.
Sezon 2024/2025 za nami, więc w ramach podsumowania postanowiłem wystawić każdemu zawodnikowi naszego Anwilu indywidualną ocenę za zakończone rozgrywki. Przyjąłem skalę szkolną ze wszystkimi plusami oraz minusami. Wiadomo, że różni gracze odgrywali różne role w zespole, więc nie jest to próba mierzenia wpływu każdego z nich na wynik drużyny. Bardziej oceniam to, na ile dany zawodnik spełnił oczekiwania – zarówno te przedsezonowe, jak i te, które pojawiły się w trakcie rozgrywek.
To oczywiście w pełni subiektywna ocena – jeśli ktoś ma inne zdanie, z chęcią je poznam. Jestem bardzo ciekawy, jakie oceny Wy wystawilibyście naszym „Rottweilerom” za miniony sezon.
Za nami bardzo gorące miesiące, które dostarczył mnóstwo koszykarskich emocji. Szkoda tylko, że tak mało pozytywnych… W maju Anwil rozegrał aż 9 spotkań, w których uzyskał bilans 5-4. Jak przez mgłę pamiętam końcówkę sezonu regularnego, bo to oczywiste, że wszystko niknie w blasku Play-Off.
W czerwcu „Rottweilery” rozegrały tylko 3 spotkania i zanotowały bilans 1-2. W kluczowych meczach nasz zespół totalnie zawiódł. Zapamiętamy z tego tylko to, że Legia Warszawa wyeliminowała nas w półfinale „do zera”, a Trefl Sopot wyrwał nam brązowy medal. Najgorsze, że przy tym wyrywaniu za bardzo nie protestowaliśmy, bo styl, który zaprezentował Anwil w pojedynku kończącym sezon, był bardzo daleki od oczekiwanego… To były bolesne doświadczenia…
Pora nadrobić zaległości i wybrać MVP za te dwa ostatnie miesiące.
Już zaraz rozpoczniemy Play-Off, a nasz Anwil kroczy ostatnio od zwycięstwa do zwycięstwa, ale teraz nie o tym. Najpierw trzeba nadrobić zaległości i wyłonić MVP za kwiecień do mojego tradycyjnego rankingu.
Miniony miesiąc był niezwykle udany w wykonaniu „Rottweilerów”. Może nie rozegraliśmy zbyt wielu spotkań, ale za to wygraliśmy wszystkie i uzyskaliśmy bilans 4-0. Szczególnie ten ostatni mecz ze Śląskiem Wrocław był wspaniałym doświadczeniem, bo nie tylko rozgromiliśmy odwiecznego rywala, ale dzięki temu przypieczętowaliśmy również pierwsze miejsce na zakończenie sezonu regularnego.
Nie ukrywam, że wybór MVP za kwiecień nie należał do łatwych, bo brałem bardzo poważnie pod uwagę dwóch zawodników. Ostatecznie postawiłem inaczej niż kibice w oficjalnym głosowaniu i wyróżnienie otrzymuje ode mnie Michał Michalak.
Marzec za nami. W minionym miesiącu Anwil osiągnął bilans 3-2. Niby na plus, ale mam wrażenie, że więcej było zmartwień niż radości. Przesadzam czy rzeczywiście mamy powody do lekkiego zaniepokojenia?
Przypomnę, że zaczęliśmy od pewnego zwycięstwa w Stargardzie, ale później było znacznie trudniej i niestety nie brakowało też bolesnych porażek. Ze Stalą mieliśmy trudną przeprawę przez trzy kwarty, ale na szczęście w ostatniej odsłonie wrzuciliśmy wyższy bieg i zamknęliśmy temat. Podobnie sytuacja wyglądała w Toruniu. Podczas derbowego starcia gra „Rottweilerów”, delikatnie mówiąc, odbiegała od oczekiwań. Ponownie jednak czwarta kwarta należała do nas, co doprowadziło do dogrywki, w której było już PERFEKCYJNIE. Z jednej strony martwi, że przeżywamy długie momenty męczarni, ale z drugiej cieszy, że potrafimy pokazać charakter i podczas najważniejszych części spotkania postawić na swoim. Gdyby to był pojedynczy przypadek, to zapewne nawet nie myślałbym o żadnych minusach, ale taki scenariusz jest nam serwowany niemal regularnie.
Charakteru zabrakło niestety podczas dwóch meczów i efektem były dwie bolesne porażki. Bolesne, bo na własnym parkiecie oraz z rywalami zaliczanymi do ligowej czołówki. Zarówno podczas pojedynku z Treflem, jak i Legią mieliśmy swoje szanse, ale przy tak klasowych rywalach to już nie wystarczyło. Szkoda…
Wybór MVP za marzec nie był łatwym zadaniem, bo żaden z naszych zawodników nie zaliczył perfekcyjnego miesiąca. Dlatego, jeśli, ktoś nie będzie podzielał mojej opinii, to nie będę zaskoczony, więc jestem otwarty na wszelkie komentarze 😉 .
Przespałem początek roku, więc pora nadrobić zaległości i zaktualizować mój tradycyjny ranking MVP 😉 . Tym razem, wyjątkowo, wybory za dwa ostatnie miesiące połączyłem w jednym wpisie.
Styczeń rozpoczęliśmy od mocnego uderzenia i pokonania Kinga Szczecin i to w przekonującym stylu. Niestety nie zabrakło też znacznie gorszych momentów. Z całą pewnością należą do nich dwie porażki w FIBA Europe Cup oraz beznadziejny występ zakończony przegraną z Zastalem Zielona Góra na własnym terenie. Przypomnę jeszcze, że w styczniu uzyskaliśmy bilans 4-3.
Luty stał pod znakiem wielkich emocji. Zapewne każdy kibic Anwilu miał spore skoki ciśnienia. Podczas trzech spotkań mieliśmy problemy, ale „Rottweilery” potrafiły pokazać kły i doprowadzić do dogrywek. Najważniejsze, że te trzy dogrywki przekuliśmy w trzy zwycięstwa. Tak było z Dzikami, Czarnymi oraz Śląskiem podczas Pucharu Polski. Takie wygrane smakują wyjątkowo – nasz zespół przechodził trudne momenty i wydawało się, że sukces wymyka się z rąk, ale ostatecznie postawiliśmy na swoim. Szkoda, że zabrakło sił na podobny scenariusz w półfinale PP z Kingiem Szczecin. Natomiast największą wpadką lutego jest bez wątpienia porażka z Fribourg Olympic, która całkowicie przekreśliła nasze szanse na awans z grupy w FEC. Miniony miesiąc zakończyliśmy z bilansem 3-2.
Wybór MVP za te dwa miesiące nie należał do łatwych zadań 😉 .
Nadeszła pora, aby pożegnać 2024 rok. Wczoraj opublikowałem swoje zestawienie najbardziej pamiętnych meczów naszego Anwilu, a teraz czas na kolejny element podsumowania. Zapraszam na subiektywny ranking TOP 10 akcji „Rottweilerów” z parkietów PLK!
OBY NADCHODZĄCY ROK BYŁ DLA NAS WSZYSTKICH LEPSZY!!!
Rok 2024 dobiega końca, więc pora na moje tradycyjne podsumowania. Zacznę standardowo od meczów naszego Anwilu, które najbardziej zapadły w mojej pamięci. Wybrane spotkania uszeregowałem w formie rankingu TOP10. Wybór jest oczywiście subiektywny i każdy ma pole do własnego zdania, więc wszelkie komentarze mile widziane 😉 .
Listopad za nami, a trzeba przyznać, że to był udany miesiąc dla naszych „Rottweilerów”. W PLK pozostaliśmy jedynym niepokonanym zespołem, mimo że rywale bardzo aktywnie starali się odebrać nam ten zaszczyt. W FIBA Europe Cup zdarzyło się wprawdzie kolejne potknięcie z Dinamo Sassari, ale Anwil i tak zapewnił sobie awans do kolejnej rundy. To znaczący sukces i wyraźny postęp względem zeszłego sezonu.
Miniony miesiąc dostarczył nam niesamowitą dawkę pozytywnych emocji, a wielu zawodników pokazało prawdziwą klasę. Wybór MVP listopada był bardzo trudny – podobnie jak obsadzenie całego podium. Ostatecznie najwyższe uznanie ode mnie, tak samo jak w oficjalnym głosowaniu kibiców, zdobył Michał Michalak.
FOTO: Bartosz Bujarski / q4.pl
